درمان بیش از 3 میلیون بیمار

با تــزریق بیــش از 210 مــیلیــون ویــال دارو، در سراسر جـــهان

Auto Immune Disease

برای 25 سال درمسیر درمان بیماری های خود ایمنی با بیماران و توزیع کنندگان دارو در جهان همراه بوده‌ایم

جستجوی داروی رمیکید

جستجو در داروخانه
جستجو در مراکز تزریق
داروخانه شهید عباسی مشهد
آدرس داروخانه:

میدان هروی، خیابان اتوبار منش، جنب آجیل و خشکبار خوی، پلاک 82

نام داروخانه:
داروخانه تست اهواز
آدرس داروخانه:

خیابان تست پلاک 13

نام داروخانه:
داروخانه دکتر سعید نیا بندرعباس
آدرس داروخانه:

میدان هروی، خیابان اتوبار منش، جنب آجیل و خشکبار خوی، پلاک 82

نام داروخانه:
داروخانه دکتر سعید نیا تهران
آدرس داروخانه:

میدان هروی، خیابان اتوبار منش، جنب آجیل و خشکبار خوی، پلاک 82

نام مرکز:
مرکز تزریق تست برای زنجان
آدرس داروخانه:

خیابان سعدی، کوچه زند

نام مرکز:
مرکز تزریق شماره 1 اصفهان
آدرس داروخانه:

میدان هروی، خیابان اتوبار منش، جنب آجیل و خشکبار خوی، پلاک 82

نام مرکز:
مرکز تزریق شماره 1 تهران
آدرس داروخانه:

میدان هروی، خیابان اتوبار منش، جنب آجیل و خشکبار خوی، پلاک 82

جستجوی داروی استلارا

جستجو در داروخانه
جستجو در مراکز تزریق
نام داروخانه:
داروخانه دکتر سعید نیا شیراز
آدرس داروخانه:

میدان هروی، خیابان اتوبار منش، جنب آجیل و خشکبار خوی، پلاک 82

نام داروخانه:
داروخانه دکتر سعید نیا اصفهان 2
آدرس داروخانه:

میدان هروی، خیابان اتوبار منش، جنب آجیل و خشکبار خوی، پلاک 82

نام مرکز:
مرکز تزریق شماره 1 تبریز
آدرس داروخانه:

میدان هروی، خیابان اتوبار منش، جنب آجیل و خشکبار خوی، پلاک 82

نام مرکز:
مرکز تزریق شماره 2 اصفهان
آدرس داروخانه:

میدان هروی، خیابان اتوبار منش، جنب آجیل و خشکبار خوی، پلاک 82

بیماری پسوریازیس چیست و چگونه درمان می‌شود؟
پسوریازیس

پسوریازیس (Psoriasis) نوعی اختلال پوستی است که باعث می­شود سلول­ های پوست تا ۱۰ برابر سریع­تر از حد طبیعی تکثیر شوند. سلول های پوست معمولاً هر ۱۰ تا ۳۰ روز تعویض می­شوند. در این بیماری­، سلول­ های جدید هر ۳ تا ۴ روز رشد میکنند.

این عارضه باعث می­شود که روی پوست، لکه­ های قرمز ناهمواری که با پوسته­ های سفید پوشیده شده­‌اند، ایجاد شود. این لکه­ های پوستی می­توانند در هر جایی از بدن ظاهر شوند، اما بیشتر روی پوست سر، آرنج، زانو و کمر ظاهر می­شوند. پسوریازیس، مسری نیست و از فردی به فرد دیگر منتقل نمی­شود.

این بیماری در بیشتر افراد، تنها چند ناحیه را تحت­ تاثیر قرار می­دهد  اما در موارد شدیدتر، پسوریازیس می­تواند قسمت های زیادی از بدن را درگیرکند. طی دوره های این بیماری شاهد چند هفته یا چند ماه شعله ور شدن و فروکش کردن پسوریازیس هستیم.

شیوع پسوریازیس در ایران حدود ۲% کل جمعیت است. این بیماری همواره با بیماری‌های دیگری مرتبط است و فرد مبتلا ممکن است علاوه بر پسوریازیس به یکی از بیماری‌های زیر نیز مبتلا باشد:

  • دیابت نوع دو
  • بیماری التهابی روده
  • بیماری قلبی
  • آرتریت پسوریاتیک
  • اضطراب
  • افسردگی
 
درمان پسوریازیس

پسوریازیس یکی از بیماری‌های خود ایمنی پوستی‌ است که درمان به‎‌موقع آن می‌تواند شدت علائم را کاهش داده و از پیشروی و حاد شدن بیماری جلوگیری کند. درمان این بیماری به دوصورت سیستمیک یا موضعی است. اگر این بیماری خفیف باشد به‌راحتی با استفاده از درمان‌های موضعی مانند مصرف پماد قابل درمان است. در موارد شدیدتر از داروهای سیستمیک و خوراکی استفاده می شود. با مراجعه به پزشک و درمان مناسب، تا حد زیادی می توان علائم آن را حتی در صورت جدی بودن، کنترل کرد.

 

نمونه های درمان سیستمیک
  • متوترکسات  یا  سیکلوسپورین
  • استروئیدها
  • رتینوئیدها
  • مهارکننده های فسفودی استراز ۴
  • بیولوژیکها مانند Infliximab  ،Adalimumab  ،Ustekinumab
عوامل تشدید بیماری پسوریازیس
  • استرس
  • جراحتهای پوستی
  • مشروبات الکلی
  • برخی داروها
  • عفونتها
 
تاثیرات سبک زندگی بر روی بیماری پسوریازیس

برخی از  تغییرات سبک زندگی  ممکن است به کاهش یا جلوگیری از تشدید پسوریازیس کمک کنند که شامل موارد زیر هستند:

  • سالم ماندن، مانند حفظ وزن متوسط، اجتناب از سیگار، کاهش مصرف الکل و داشتن یک رژیم غذایی متعادل
  • مرطوب نگه داشتن پوست، مانند استفاده منظم از نرم کننده ها و اجتناب از صابون ها و مواد آرایشی که می توانند پوست را خشک کنند
  • استفاده از دفترچه یادداشت برای شناسایی علائم
  • اجتناب از  محرک های خاص پسوریازیس، مانند برخی غذاها و آب و هوا
  • به حداقل رساندن استرس از طریق مدیتیشن، یوگا، روان درمانی یا استراتژی های دیگر
  • ورزش منظم
آرتریت پسوریاتیک

آرتریت پسوریاتیک نوعی آرتریت است که باعث درد، تورم و سفتی مفاصل در برخی از افراد مبتلا به بیماری مزمن پوستی به نام پسوریازیس می شود. پسوریازیس به صورت پچ‌هایی از پوست قرمز ضخیم و ملتهب که اغلب با فلس‌های نقره‌ای پوشیده می‌شود، ظاهر می‌شود. حدود 30 درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس به آرتریت پسوریاتیک نیز مبتلا می شوند.

آرتریت پسوریاتیک مردان و زنان را به یک اندازه تحت تأثیر قرار می دهد. اکثر افرادی که به آرتریت پسوریاتیک مبتلا می شوند ابتدا علائم پوستی پسوریازیس و سپس علائم آرتریت را دارند. با این حال، در حدود 15 درصد موارد علائم آرتریت قبل از ظهور پسوریازیس مشاهده می شود. در 15 درصد دیگر از موارد آرتریت پسوریاتیک همزمان با پسوریازیس تشخیص داده می شود.

 
علائم آرتریت پسوریاتیک عبارتند از:
  • درد و حساسیت در مفاصل
  • مشکل در حرکت، سفتی در مفاصل یا پشت. حدود نیمی از بیماران دچار سفتی صبحگاهی بیش از 30 دقیقه هستند
  • پلاکهای پوستی خشک یا قرمز هستند که معمولاً با فلس‌های سفید نقره‌ای پوشیده شده‌اند و ممکن است لبه‌های برجسته داشته باشند
  • ناهنجاری‌های ناخن، مانند ناخن‌های سوراخ‌دار، تغییر رنگ یا شکنندگی ناخنها
  • خستگی نیز در بیماران شایع است
 
الگوهای آرتریت پسوریاتیک:

آرتریت پسوریاتیک گروه های خاصی از مفاصل را تحت تاثیر قرار می دهد. عبارات زیر برای توصیف الگوهای آرتریت پسوریاتیک استفاده می شوند:

آرتریت دیستال – این نوع آرتریت پسوریاتیک، مفاصل انتهایی (دیستال) انگشتان دست و پا را تحت تاثیر قرار می دهد.

الیگوآرتریت نامتقارن – این نوع آرتریت پسوریاتیک کمتر از پنج مفصل کوچک یا بزرگ بدن را تحت تأثیر قرار می دهد اما لزوماً در هر دو طرف بدن رخ نمی دهد(به عنوان مثال، یک فرد ممکن است درد مفاصل را در یک آرنج تجربه کند اما در دیگری درد نداشته باشد).

پلی آرتریت متقارن – این نوع آرتریت پسوریاتیک پنج یا چند مفصل را در هر دو طرف بدن درگیر می کند. علائمی شبیه به آرتریت روماتوئید ایجاد می کند.

آرتریت موتیلان – این نوع آرتریت پسوریاتیک باعث تغییر شکل مفاصل شده و آنها را از بین می برد که اغلب با کوتاه شدن انگشتان دست یا پای درگیر همراه است

اسپوندیلوآرتریت – این نوع آرتریت پسوریاتیک مفاصل ستون فقرات از جمله مفصل ساکروایلیاک (محل اتصال ستون فقرات به لگن) را درگیر می کند.

درمان:
  • داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs): معمولاً از طریق خوراکی مصرف می شوند، مانند ایبوپروفن و ناپروکسن که به کاهش درد کمک می کنند. بسیاری از NSAID های تجویزی نیز می توانند به کاهش التهاب کمک کنند.
  • کورتیکواستروئیدها: کورتن ها را می توان از طریق خوراکی مصرف کرد یا در مطب پزشک در داخل مفصل تزریق شود. پزشکان به دلیل عوارض جانبی این دسته از داروها، سعی می کنند آنها را در کمترین دوز و کوتاهترین زمان ممکن تجویز نمایند.
  • داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs): داروهای قدرتمندی هستند که التهاب را کاهش می دهند و می توانند از بدتر شدن آرتریت پسوریاتیک جلوگیری کنند. DMARD های مرسوم بیشترین استفاده را داشته اند و دارای اثر سرکوب کننده سیستم ایمنی هستند. رایج ترین داروی مورد استفاده، متوترکسات است.
  • بیولوژیک‌ها: این داروها، مواد شیمیایی یا مراحل خاصی را در فرآیند التهابی قطع می کنند و معمولاً سریعتر از   DMARD های مرسوم عمل می کنند. آنها توسط خود بیمار یا همراه او به صورت زیر جلدی در منزل تزریق می شوند و یا از طریق انفوزیون در مطب پزشک تجویز می گردند (مانند داروهای اینفلکسیمب، آدالیمومب و اتانرسپت، اوستکینومب و سکوکینومب).
  • مهارکننده ژانوس کیناز (JAK Inhibitor): این داروها مانند داروهای بیولوژیک، مراحل خاصی را در فرآیند التهابی مسدود می کنند، اما این داروها از طریق خوراکی مصرف می شوند (مانند توفاسیتینیب و اوپاداسیتینیب).
  • داروی اوستکینومب، علاوه بر درمان آرتریت پسوریاتیک، در درمان کولیت اولسراتیو، کرون و پسوریازیس نیز به کار می رود.
اسپوندیلیت آنکیلوزان (Ankylosing Spondylitis)

اسپوندیلیت آنکیلوزان عبارت است از یک بیماری مفصلی پیشرونده، مزمن و خودایمنی که اغلب ستون فقرات و استخوان‌های لگن را درگیر می‌سازد. بیمار به دلیل التهاب و سفتی ستون فقرات ممکن است حالت «خم شدن به جلو» داشته باشد. علائم معمولا در اوایل بزرگسالی شروع می شود. التهاب همچنین می تواند در سایر قسمت های بدن رخ دهد (معمولاً چشم ها).

این بیماری علت شناخته شده ای ندارد اگرچه به نظر می رسد عوامل ژنتیکی در آن دخیل باشند. به ویژه افرادی که دارای ژنی به نام HLA-B27 هستند، در معرض خطر ابتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان هستند. با این حال تنها برخی از افراد دارای این ژن به بیماری مبتلا می شوند.

علائم اولیه اسپوندیلیت آنکیلوزان ممکن است شامل کمردرد و سفتی در ناحیه کمر و باسن باشد، به خصوص هنگام صبح و بعد از دوره‌های عدم تحرک، گردن درد و خستگی نیز شایع است. با گذشت زمان علائم ممکن است بدتر شود، بهبود یابد یا در فواصل نامنظم متوقف شود.

مناطقی که بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند عبارتند از:
  • مفصل بین پایه ستون فقرات و لگن
  • مهره ها در قسمت پایین کمر
  • مکان هایی که تاندون ها و رباط ها به استخوان ها می چسبند که عمدتاً در ستون فقرات است اما گاهی اوقات نیز در امتداد پشت پاشنه پا می باشد
  • غضروف بین استخوان سینه و دنده ها
  • مفاصل ران و شانه

در اسپوندیلیت آنکیلوزان شدید، استخوان جدید به عنوان بخشی از تلاش بدن برای التیام تشکیل می شود. این استخوان جدید به تدریج شکاف بین مهره ها را پر می کند و در نهایت بخش هایی از مهره ها را به هم می چسباند و ستون فقرات سفت و غیر قابل انعطاف می شود. فیوژن همچنین می تواند قفسه سینه را سفت کند و ظرفیت و عملکرد ریه را محدود کند.

سایر عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:

یکی از شایع ترین عوارض اسپوندیلیت آنکیلوزان، یووئیت یا التهاب چشم می باشد که می تواند باعث درد چشم ، حساسیت به نور و تاری دید شود. در صورت بروز این علائم فوراً به پزشک خود مراجعه کنید.

شکستگی های فشاری، استخوان های برخی افراد در مراحل اولیه اسپوندیلیت آنکیلوزان ضعیف می شود. مهره های ضعیف می توانند فشرده شوند و شدت حالت خمیده را افزایش دهند. شکستگی مهره ها می تواند به طناب نخاعی و اعصابی که از ستون فقرات عبور می کنند فشار وارد کند و باعث آسیب آنها شود.

مشکلات قلبی
درمان اسپوندیلیت آنکیلوزان:

هدف از درمان، تسکین درد و سفتی و جلوگیری یا به تاخیر انداختن تغییر شکل ستون فقرات و عوارض بیماری است. درمان اسپوندیلیت آنکیلوزان قبل از ایجاد آسیب غیرقابل برگشت بیماری، بسیار موفق است.

داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ناپروکسن و ایبوپروفن – داروهایی هستند که پزشکان معمولاً برای درمان اسپوندیلوآرتریت محوری استفاده می کنند. این داروها می توانند التهاب، درد و سفتی را تسکین دهند.

اگر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مفید نباشند پزشک ممکن است شروع یک داروی فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا (آنتی TNF) یا یک مهارکننده اینترلوکین 17 (IL-17) را پیشنهاد کند. این داروها زیر پوست یا از طریق داخل وریدی تزریق می شوند. گزینه دیگر مهارکننده ژانوس کیناز   (JAK Inhibitor)  است (مانند توفاسیتینیب و اوپاداسیتینیب).

 نمونه هایی از داروهای نکروز دهنده تومورآلفا (آنتی  TNF) عبارتند از: اینفلکسیمب، آدالیمومب و اتانرسپت که در کشور موجود هستند.

بیماری اسپوندلیت انکیلوزان چیست و چگونه درمان می‌شود؟
کولیت اولسراتیو

کولیت اولسراتیو (UC) یک بیماری التهابی مزمن روده بزرگ است که محدود به لایه مخاطی روده بزرگ است. تقریباً همیشه رکتوم را درگیر می کند و ممکن است به صورت پروگزیمال و پیوسته گسترش یابد تا سایر بخش های کولون را درگیر کند( در کولیت اولسراتیو آسیب به صورت پیوسته ظاهر می شود). الگوی فعالیت بیماری با دوره های التهاب فعال متناوب همراه با دوره های بهبودی مشخص می شود.

 

طبقه بندی کولیت اولسراتیو بر اساس میزان درگیری:
  • پروکتیت: التهاب رکتوم
  • کولیت سمت چپ: التهابی که تا روده بزرگ نزولی گسترش می یابد
  • کولیت گسترده: التهاب نزدیک به کولون نزولی
  • پروکتوسیگموئیدیت: التهاب رکتوم و کولون سیگموئید
  • پانکولیت: درگیری کل روده بزرگ

 

ظاهرات بالینی: بیماری کولیت اولسراتیو معمولاً با اسهال همراه است که ممکن است با خون یا غیر خون باشد. حرکات روده مکرر و کم حجم است که در نتیجه التهاب رکتوم است. علائم همراه عبارتند از درد شکمی کولیکی، فوریت، تنسموس و بی اختیاری. در بیماران مبتلا  عمدتا بخش دیستال درگیر است و بیمار ممکن است یبوست همراه با ترشح مکرر خون و مخاط داشته باشند.

شروع علائم معمولاً تدریجی است و علائم در طی چند هفته پیشرونده می شود. علائم ممکن است تنها به  یک دوره خونریزی مقعدی که هفته ها یا ماه ها قبل از آن رخ داده است محدود شود.

شدت علائم ممکن است از بیماری خفیف با چهار بار مدفوع در روز یا کمتر با یا بدون خون، تا بیماری شدید با بیش از 10 بار مدفوع در روز همراه با کرامپ شدید و خونریزی مداوم متغیر باشد.گاهی ممکن است درد در مفاصل بیمار وجود داشته باشد، چراکه کولیت اولسراتیو ممکن است علاوه بر دستگاه گوارش بر سایر اعضای بدن نیز تأثیر گذاشته و منجر به التهاب مفاصل و مشکلات پوستی نیز بشود.

درمان:

هدف از درمان کنترل علائم بیماری و بهبود کیفیت زندگی بیماران است

  • آمینوسالیسیلات‌ها (سولفاسالازین، مزالازین)
  • کورتیکواستروئید‌ها( برای مدت کوتاه استفاده می شوند)
  • تعدیل کننده‌های سیستم ایمنی (آزاتیوپرین، مرکاپتوپورین)
  • داروهای بیولوژیک (اینفلکسیمب، آدالیمومب، اوستکینومب ، ودولیزومب)
  • مهارکننده ژانوس کیناز (JAK Inhibitor) مانند توفاسیتینیب و اوپاداسیتینیب
  • جراحی

داروی اوستکینومب، علاوه بر درمان کولیت اولسراتیو، در درمان کرون ، پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک نیز به کار می رود.

بیماری کرون

بیماری کرون یک بیماری التهابی با علت ناشناخته است که می تواند هر بخشی از دستگاه گوارش از دهان تا ناحیه پری آنال را تحت تاثیر قرار دهد. ماهیت ترانس مورال آن همراه با تنوع درگیری روده ای (یعنی کدام بخش روده تحت تاثیر قرار می گیرد) و تظاهرات سیستمیک و خارج روده ای، باعث ایجاد طیفی از تظاهرات بالینی و عواقب طولانی مدت می شود.

بطور کلی در بیماری کرون ممکن است تمام لایه های روده ملتهب شده و همراه با زخم باشند و التهاب می تواند در هر نقطه از روده رخ دهد. روده بیمار مبتلا به کرون می تواند در بین قسمت‌های بیمار و آسیب دیده، قسمت‌های سالم و طبیعی نیز داشته باشد.

 

الگوهای بیماری کرون به شرح زیر است:
  • تقریباً 80 درصد بیماران درگیری روده کوچک (معمولاً در ایلئوم دیستال) دارند و یک سوم بیماران منحصراً ایلیت دارند.
  • تقریبا 50 درصد بیماران مبتلا به ایلئوکولیت هستند که به درگیری ایلئوم و کولون اشاره دارد.
  • تقریباً 20 درصد بیماری محدود به روده بزرگ است.
  • تقریبا یک سوم بیماران بیماری پری آنال دارند.

 

علائم کرون به این شرح است:
  • اسهال مزمن
  • تب
  • درد شکم و نفخ
  • شقاق مقعدی
  • خون در مدفوع، یا خونریزی دستگاه گوارش هنگام دفع مدفوع
  • بی‌اشتهایی و کاهش وزن
  • دفع ناقص، افزایش تعداد اجابت مزاج و بی‌اختیاری مدفوع
  • آبسه و فیستول مقعد
  • آرتریت (التهاب مفاصل)
  • ضایعات پوستی
  • کم خونی
  • خارش پوست
  • التهاب چشم
  • زخم دهان
  • احساس خستگی
  • راش (دانه هایی مانند جوش که نوعی از بثورات پوستی به شمار می روند.)
  • اریتم گرهی (تشکیل گره هایی قرمز رنگ بر روی ساق پا می باشد.)
  • تنگی یا انسداد روده
درمان
  • داروهای ضد التهاب
  • کورتیکواستروئیدها
  • داروهای تعدیل‌کننده سیستم ایمنی(آزاتیوپرین، مرکاپتوپورین)
  • آنتی‌بیوتیک‌ها
  • داروهای ضد اسهال
  • داروهای بیولوژیک( اینفلکسیمب ، آدالیمومب ، اوستکینومب ، ودولیزومب)
  • مهارکننده ژانوس کیناز (JAK Inhibitor) مانند اوپاداسیتینیب
  • جراحی

 

داروی اوستکینومب، علاوه بر درمان کرون، در درمان کولیت اولسراتیو، پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک نیز به کار می رود.

آرتریت روماتوئید

آرتریت روماتوئید یک بیماری خود ایمنی سیستمیک است، به این معنی که کل بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن افراد، بافت‌های سالم بدن را به عنوان عوامل خارجی مهاجم اشتباه می‌گیرد. با پاسخ سیستم ایمنی بدن در برابر این عوامل، التهاب در بافت یا اندام مورد هدف رخ می‌دهد. در مورد آرتریت روماتوئید، این اندام‌ها می‌توانند مفاصل، ریه‌ها، چشم‌ها و یا قلب باشند.

هنوز مشخص نیست چه چیزی باعث ایجاد اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن می‌شود. به نظر می‌رسد که در برخی از افراد، یک سری عوامل ژنتیکی وجود دارد که احتمال بروز این اختلال را بیشتر می‌کند.

در بیماری آرتریت روماتوئید، آنتی بادی‌های سیستم ایمنی به سینوویوم که همان پوشش صاف و صیقلی روی مفصل است حمله می‌کنند. وقتی این اتفاق می‌افتد، درد و التهاب ایجاد می‌شود.درگیری معمولا در مفاصل کوچک محیطی شروع می شود و اغلب متقارن است.التهاب به مرور زمان منجر به تخریب مفصل با فرسایش غضروف و استخوان می شود.

آرتریت روماتوئید (RA) با طول مدت کمتر از 6 ماه، به عنوان RA اولیه خوانده می شود به طور کلی، هدف از درمان در بیماران مبتلا به RA، تشخیص زودهنگام و شروع سریع درمان برای جلوگیری از آسیب غیرقابل برگشت مفاصل است.

 

علائم آرتریت روماتوئید شامل موارد زیر می‌باشند:
  • درد، تورم و خشکی در بیش از یک مفصل
  • درگیری دو مفصل متقارن
  • تغییر شکل مفصل
  • عدم ثبات در هنگام راه رفتن
  • احساس ناخوشی عمومی
  • تب
  • از دست دادن عملکرد و تحرک
  • کاهش وزن
  • ضعف
درمان:

داروهای ضد روماتوئید اصلاح کننده بیماری (DMARDs) که معمولاً در درمان RA استفاده می شوند شامل متوترکسات، هیدروکسی کلروکین، سولفاسالازین و لفلونوماید هستند.

از دیگر داروهای موجود  در درمان RA عبارتند از، عوامل آنتی TNF که شامل اینفلکسیمب، آدالیمومب و اتانرسپت هستند.

آنتی بادی مونوکلونال ضد CD20 سلول B مانند ریتوکسیماب دسته دیگری است که در درمان این بیماری به کار می رود.

 گزینه دیگر، مهارکننده ژانوس کیناز  (JAK Inhibitor) است که شامل توفاسیتینیب و باریسیتینیب و اوپاداسیتینیب می باشند.

بیماری آرتریت چیست و شیوع آن در دنیا به چه میزان است؟

با درج اطلاعات بیماری و اطلاعات تماس خود، ما را در ارائه خدمات بهتر یاری کنید.